Αναζητώντας το χαμένο πολυτελές «πλοίο των οργίων» του Καλιγούλα

Έρευνες έχουν αρχίσει στη λίμνη Νέμι στην Ιταλία, για εντοπισμό των απομειναρίων ενός πλοίου- πολυτελούς «γιοτ», με σημερινούς όρους- το οποίο ναυπηγήθηκε κατόπιν εντολής του Ρωμαίου αυτοκράτορα Καλιγούλα πριν από 2.000 χρόνια. Ο Καλιγούλας είναι γνωστός για τον έκλυτο βίο του από ένα σημείο και μετά, που
χαρακτηριζόταν από σεξουαλικές διαστροφές, σαδιστικές τάσεις κ.α. και δολοφονήθηκε περίπου τέσσερα χρόνια μετά την άνοδό του στον θρόνο, από συνωμοσία των πραιτωριανών. Είχε διατάξει την κατασκευή μεγάλων σκαφών αναψυχής για «κρουαζιέρες» στη λίμνη Νέμι, σε απόσταση μερικών δεκάδων χιλιομέτρων από τη Ρώμη.

Τα απομεινάρια δύο εξ αυτών των σκαφών είχαν βρεθεί στο χρονικό διάστημα μεταξύ του 1928 και του 1932, όταν η λίμνη αποξηράνθηκε εν μέρει με εντολή του φασίστα ηγέτη Μπενίτο Μουσολίνι, ο οποίος είχε ακούσει για τον «θρύλο» των χαμένων «πλοίων των οργίων». Για τον σκοπό αυτό ανοίχτηκε ξανά ένα αρχαίο ρωμαϊκό τούνελ, το οποίο συνέδεε τη λίμνη με τις γύρω καλλιεργήσιμες εκτάσεις, προκειμένου να φύγει το νερό, αποκαλύπτοντας τους «σκελετούς» των δύο σκαφών και μεγάλη ποσότητα αντικειμένων. Ωστόσο, πιστευόταν πως υπήρχε και ένα τρίτο σκάφος, το οποίο δεν έχει βρεθεί. 

Ειδικοί δύτες της ιταλικής υπηρεσίας πολιτικής προστασίας ήταν να αρχίσουν τις έρευνες στη, βάθους άνω των 30 μέτρων, λίμνη, την Τετάρτη, χρησιμοποιώντας σόναρ και άλλα είδη προηγμένου εξοπλισμού για να εξερευνήσουν τον λασπώδη βυθό. Παράλληλα, αξιοποιούνται πληροφορίες από ντόπιους ψαράδες, οι οποίοι λένε πως σε μια συγκεκριμένη περιοχή της λίμνης τα δίχτυα τους συχνά σκαλώνουν, και ανασύρουν ρωμαϊκά αντικείμενα.  

«Ξέρουμε από έγγραφα του 15ου αιώνα ότι ένα από τα σκάφη είχε βουλιάξει σε μια περιοχή της λίμνης η οποία ήταν άλλη από αυτήν όπου βρέθηκαν τα άλλα δύο κατά την περίοδο των φασιστών» είπε ο Αλμπέρτο Μπερτούτσι, τοπικός δήμαρχος.
Σημειώνεται ότι είναι άγνωστο το πώς ακριβώς βυθίστηκαν τα πλοία: Μπορεί να πρόκειται για φυσιολογική φθορά στο πέρασμα του χρόνου, με αποτέλεσμα να βάλουν νερά, ή για εσκεμμένη βύθισή τους με εντολή του αυτοκράτορα Κλαύδιου, ο οποίος διαδέχτηκε τον Καλιγούλα και ήθελε να εξαφανίσει τα ίχνη των ακροτήτων της βασιλείας του Καλιγούλα. 


Πρακτικά, επρόκειτο για πλωτά παλάτια, διακοσμημένα με χρυσό, μάρμαρο και μωσαϊκά, και πολυτελείς εγκαταστάσεις. Λέγεται πως τα πανιά τους ήταν φτιαγμένα από μωβ μετάξι και οι πλώρες τους ήταν πολυτελώς διακοσμημένες. Θεωρείται ότι πιθανότατα οι ψυχαγωγικές δραστηριότητες περιελάμβαναν όργια, για τα οποία ήταν γνωστός άλλωστε ο Καλιγούλας. Ο Ρωμαίος ιστορικός Σουητώνιος, τα πλοία είχαν «δέκα σειρές κουπιά, πρύμνες με πετράδια, μπάνια, εκθέσεις και σαλόνια».

Τα απομεινάρια των σκαφών που ανασύρθηκαν τη δεκαετία του 1930 διατηρήθηκαν σε μουσείο, το οποίο ωστόσο έπαθε σημαντικές ζημιές τον Μάιο του 1944, κατά τη διάρκεια των μαχών ανάμεσα στις δυνάμεις του Άξονα και των Συμμάχων. Από τις φωτιές διασώθηκαν μόνο λίγα αντικείμενα, ωστόσο ρεπλίκες (1/5 του μεγέθους των κανονικών) κατασκευάστηκαν τη δεκαετία του 1950, που εκτίθενται σε μουσείο στις όχθες της λίμνης.

Σύμφωνα με το history.com, νέες έρευνες εμπνέονται από τις προσπάθειες του Φραντσέσκο ντε Μάρτσι, που χρησιμοποίησε μια πρώιμη έκδοση ενός καταδυτικού κώδωνα τον 16ο αιώνα για να αναζητήσει τα συγκεκριμένα σκάφη. Όπως αναφέρει ο Μπερτούτσι, προηγούμενες προσπάθειες εντοπισμού του τρίτου σκάφους είχαν ως εμπόδιο την έλλειψη τεχνολογίας, καθώς η λάσπη δυσχέραινε πολύ τις έρευνες.