Αντί για τζατζίκι... γιαουρτοσκόρδιο! Ή μήπως... σκορδογαλακτόχυλο;

Με αφορμή τη συνταγή για «τζατζίκι νηστίσιμο», που ανεβάσαμε πριν, πήραμε πολλά μηνύματα αναγνωστών, μεταξύ των οποίων διαβάσαμε κάποιες γνώμες που υποστηρίζουν ότι επειδή η λέξη «τζατζίκι» είναι λέξη τουρκικής προελεύσεως, πρέπει να αντικατασταθεί με το ελληνοπρεπέστερο… «γιαουρτοσκόρδιο». Κι αυτό όχι για χρήση στη... ταβέρνα, (δεν λέει π.χ. αντί για... «πιάσε μια τζατζίκι», να λέμε «πιάσε μια... γιαουρτοσκόρδιο»). Απλώς οι αναγνώστες αυτοί θεωρούν ότι σε πιο σοφιστικέ καταστάσεις (π.χ. μοναστηριακή κουζίνα) να μη ...

χρησιμοποιούμε τον όρο τζατζίκι αλλά να το λέμε στην πιο ελληνοπρεπή ονομασία του, ως... γιαουρτοσκόρδιο.

Χαζομάρες (με το συμπάθιο) αφού και το ««γιαουρτοσκόρδιο» περιέχει μέσα… γιαούρτι, που κι αυτό είναι λέξη τουρκικής προελεύσεως !

Από τα τρία προαναφερόμενα (τζατζίκι, γιαούρτι, σκόρδο), μόνο το σκόρδο είναι λέξη ελληνική (στα αρχαία ελληνικά το έλεγαν «σκόροδον»).

Το τζατζίκι προέρχεται από το αντίστοιχο τούρκικο παρασκεύασμα, που λέγεται «cacık» (τζατζίκ), που προήλθε από το αρχαίο περσικό «zhazh» (τζαζ) που δεν έχει σχέση με μουσικές τεχνοτροπίες αλλά με γαστριμαργικές. Τζαζ έλεγαν οι αρχαίοι Πέρσες, παρασκευάσματα που είχαν ως βασικό υλικό κάποιο χορταρικό. Στην περίπτωσή μας, τον άνηθο, ιδιαίτερα διαδεδομένο υλικό και στη Μεσανατολική κουζίνα (θα έχετε υπόψη π.χ. αν έχετε δοκιμάσει το ιρανικό πιάτο mast-o-khiar).

Αλλά και το γιαούρτι προέρχεται από την τουρκική λέξη «yoğurt», που με τη σειρά του αναφέρεται ως παράγωγο του ρήματος «yoğurmak» που αποδίδει τη διαδικασία της πήξης δια της ζύμωσης (όλε…), που και αυτό σε πιο παλιές γλώσσες έχει ρίζα (π.χ. περσικά) !!!

Συνεπώς, πως θα το πούμε το… τζατζίκι αν, εκτός από νηστίσιμο, θέλουμε να το κάνουμε και ελληνοπρεπέστερο;

Το… «υγείαρτος» που κατασκεύασαν μερικοί ελληναράδες, για να ταιριάζει με… γιαούρτι (και να πουν μετά ότι τάχα το γιαούρτι έχει ελληνική προέλευση), δεν υπάρχει ως λέξη στην αρχαιοελληνική γραμματεία. Όπως δεν υπήρξε ούτε… γιαούρτι, στην αρχαία Ελλάδα.

Οι αρχαίοι Έλληνες κτηνοτρόφοι παρασκεύαζαν ένα τρόφιμο, από πηγμένο γάλα, που το ονόμαζαν πυριάτη και πυρίεφθον και το παρασκεύαζαν από το «πρώτο» γάλα του αρμέγματος. Δεν ήταν όμως γιαούρτι...

Εάν θέλαμε, ντε και καλά, να αποδώσουμε το γιαούρτι, σε πούρα ελληνικά (καμία σχέση με… αβάνας) θα το λέγαμε ίσως… «γαλακτόχυλο».

Οπότε το τζατζίκι θα το λέγαμε κάπως σαν…«σκορδογαλακτόχυλο».

Παρά είναι… «άνοστο», δεν νομίζετε;

------------------

Τη συνταγή για
το νηστίσιμο γιαούρτι,
μπορείτε να τη βρείτε
ΕΔΩ